ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ

         Η οικονομική κρίση μεσουρανεί. Οι μισθοί και οι συντάξεις κυριολεκτικά καταρρέουν. Η επίσημη ανεργία έχει φθάσει το 21%  η ανεπίσημη είναι πολύ υψηλότερη και συνεχώς αυξάνεται ενώ  στους νέους επισήμως έχει φθάσει στο 50%. Η πλειοψηφία του λαού βρίσκεται σε απόγνωση. Πολλοί ενοικιαστές αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα επιβίωσης με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να καθυστερούν για μικρό χρονικό διάστημα το μίσθωμα της κατοικίας τους και να απειλούνται με έξωση. Η κατάσταση στις εμπορικές μισθώσεις είναι ακόμη χειρότερη, τραγική θα μπορούσαμε να πούμε. Η ραγδαία πτώση της κατανάλωσης μέχρις εκμηδενισμού σε ορισμένες κατηγορίες προιόντων που δεν θεωρούνται πρώτης ανάγκης έχει φέρει τους εμπόρους σε απελπισία αφού βλέπουν τα εισοδήματά τους να ελαχιστοποιούνται και πολλές φορές να εκμηδενίζονται και  το φάσμα της χρεωκοπίας πιο ορατό από κάθε άλλη φορά. Επιχειρήσεις ετών που δεν είχαν ποτέ πρόβλημα βρίσκονται σε αδυναμία να καταβάλλουν ακόμη και το ενοίκιό τους εμπροθέσμως και πλέον δουλεύουν κατ αρχήν για το ενοίκιο και στην  συνέχεια για όλα τα άλλα. Αρμόδιοι και μη καλούν του πολίτες ‘’ να βάλουν πλάτη’’ και να δείχνουν αλληλοκατανόηση και υπομονή. Και ενώ η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο και ο σύλλογός ζητούσε να ληφθούν κάποια νομοθετικά  μέτρα και να ελαφρυνθούν οι συνέπειες για τον ενοικιαστή που καθυστερεί για μικρό χρονικό διάστημα το  μίσθωμα από αντικειμενική αδυναμία έπεσε  ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ.

   Τα άρθρα 662 Α έως Ζ του Α.Κ καθιέρωσαν εδώ και μία 20 ετία την λεγόμενη διαταγή απόδοσης μισθίου. Σύμφωνα με τα άρθρα αυτά αν ο μισθωτής καθυστερούσε το μίσθωμα και ο εκμισθωτής του απέστελε έγγραφη διαμαρτυρία και δεν ακολουθούσε εξόφληση του μισθώματος εκ μέρους του μισθωτή μέσα σε 30 ημέρες ο εκμισθωτής είχε δικαίωμα να απευθυνθεί στο Δικαστήριο χωρίς καν να ειδοποιηθεί ο μισθωτής και να ζητήσει την έκδοση διαταγής απόδοσης χρήσης μισθίου, δηλαδή ουσιαστικά την έκδοση απόφασης με την οποία διατάσσεται η έξωση  του μισθωτή από το μίσθιο χωρίς καν να ακουσθεί προηγουμένως. Η έξωση γινόταν περίπου 25 ημέρες μετά την κοινοποίηση της απόφασης.

        Οι πιο πάνω αρχικές προθεσμίες είχαν οριστεί σε περίοδο οικονομικής ευμάρειας και ανάπτυξης όταν ο νομοθέτης θεωρούσε δεδομένο ότι η καθυστέρηση του μισθώματος οφείλεται σε δυστροπία του μισθωτή και όχι σε έκτατες οικονομικές καταστάσεις και αντικειμενική αδυναμία. Παρόλα αυτά ο Πανελλήνιος Σύλλογος Ενοικιαστών από την πρώτη στιγμή είχε αντιδράσει  στην διαδικασία αυτή και είχε ζητήσει την επιμήκυνση των προθεσμιών.

        Ο νόμος τροποποιήθηκε στα ΜΟΥΛΟΧΤΑ και αντί της επιμήκυνσης της προθεσμίας που περιμέναμε όλοι η προθεσμία των 30 ημερών που είχε ο ενοικιαστής για να πληρώσει και η οποία ήταν εξαιρετικά μικρή κατά γενική ομολογία μειώθηκε ακόμη περισσότερο και έγινε πλέον  15 ημερών ενώ η δεύτερη προθεσμία των 25 τουλάχιστον ημερών για την έξωση έγινε 20 ημερών.

       Δεν ξέρουμε ποιος φωστήρας σκέφθηκε ότι μεσσούσης  της χειρότερης  οικονομικής κρίσης της μεταπολεμικής περιόδου  και όταν η πλειοψηφία των ενοικιαστών βρίσκεται σε απόγνωση καλό θα ήταν να συντομεύσουμε την διαδικασία της εξώσεως και να πετάξουμε τους ενοικιαστές στον δρόμο μια ώρα αρχύτερα. Δεν ξέρουμε ποιος φωστήρας σκέφθηκε ότι προθεσμίες που είχαν τεθεί σε περίοδο οικονομικής ευμάρειας και ανάπτυξης και οι οποίες θεωρήθηκαν οι ελάχιστες απαραίτητες για να μπορεί ο ενοικιαστής να εξοφλήσει το μίσθωμα χωρίς να εξωθεί θα έπρεπε να συντμηθούν ώστε ο μισθωτής να είναι εξωστέος πιο γρήγορα σήμερα παρά ποτέ. Δεν ξέρουμε ποιος φωστήρας σκέφθηκε ότι ο έμπορος σε περίοδο ανάπτυξης και ο οικογενειάρχης σε περίοδο χαμηλής ανεργίας δικαιούται  τουλάχιστον 30 ημέρες για να μπορεί να εξοφλήσει τα ενοίκιά του και να μην εξωθεί ενώ  ο έμπορος της εποχής του μηδενισμού της κατανάλωσης και της ύφεσης και ο οικογενειάρχης της εποχής της επίσημης ανεργίας του 21% και της  εποχής της ανεργίας του 50% στους νέους δικαιούται μόνον 15 ημέρες για να πληρώσει και να μην εξωθεί. Δεν ξέρουμε ποιος φωστήρας σκέφθηκε ότι ο εργαζόμενος στο ιδιωτικό τομέα που έχει να πληρωθεί μήνες από την παραπαίουσα επιχείρηση που εργάζεται θα πρέπει να εξώνεται από το μίσθιο αν καθυστερήσει έστω και ένα ενοίκιο πάνω από 15 ημέρες μετά την έγγραφη διαμαρτυρία του εκμισθωτή του.

    Πιστεύουμε ότι η τροποποίηση αυτή αν δεν ήταν φωτογραφική και δεν απέβλεπε στη ικανοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ψυχολογικής έρευνας για τον συντάξαντα αυτήν γιατί μόνον μίσος και απέχθεια προς τους ενοικιαστές αποδεικνύει.

    Το Δυστύχημα είναι ότι την ψήφισε η Ελληνική Βουλή και δεν εναντιώθηκαν οι Βουλευτές αν βέβαια είχαν συνειδητοποιήσει και αν γνώριζαν τι ψήφιζαν.

          Σε εμάς μόνον η απογοήτευση μένει και η θλίψη για την αναλγησία και την επίδειξη σκληρότητας απέναντι στους ενοικιαστές που έδειξαν όσοι ψήφισαν αυτό το τερατούργημα την δεδομένη χρονική στιγμή. Και μία λέξη μόνον ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ