ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΜΙΣΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΣΘΩΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ


ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ

 

1) Επαναφορά της ελάχιστης διάρκειας της επαγγελματικής μίσθωσης  στα 12 έτη τουλάχιστον με διατήρηση του δικαιώματος ιδιόχρησης και ανοικοδόμησης όπως ίσχυαν πριν την τροποποίηση του Π. Δ 34/95 [άρθρα 16 έως 36 του Π.Δ 34/95

2) Επέκταση της ισχύος του άρθρου 43 του Π.Δ 34 [μεταμέλεια μισθωτή] και στις μισθώσεις που καταρτίζονται μετά την ισχύ του Ν.4242/2014. ήτοι μετά την 1/3/2014.

Με την δημοσίευση του Ν. 4242/2014 για όλες τις μισθώσεις που καταρτίζονται μετά την 1/3/2014 η ελάχιστη υποχρεωτική διάρκεια της μίσθωσης είναι 3 έτη.

Η πάγια θέση του συλλόγου ενοικιαστών είναι να επανέλθει η ελάχιστη διάρκεια της μίσθωσης στα 12 έτη. Μία επιχείρηση που ξεκινά την λειτουργία της για να φθάσει να γίνει γνωστή να παγιώσει την πελατεία της και να κάνει  απόσβεση μόνον των επενδύσεών της χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον 5-6 ετών. Μετά το διάστημα αυτό και εφ όσον η πορεία της είναι θετική ο επιχειρηματίας  αρχίζει να έχει κέρδη. Η ελάχιστη διάρκεια που ισχύει σήμερα και είναι μόλις 3 έτη ουσιαστικά ισοδυναμεί με έλλειψη οποιασδήποτε προστασίας. Αν ο επιχειρηματίας μετά τα 3 έτη λειτουργίας της επιχείρησής του είναι εκτεθειμένος στον εκάστοτε εκβιασμό του ιδιοκτήτη η να δώσει μία σημαντική αύξηση η να φύγει από το μίσθιο τότε ασφαλώς δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει. Ο περιορισμός της ελάχιστης διάρκειας από 12 έτη σε 3 ενώ διαφημίστηκε με την σκέψη  ότι με την απελευθέρωση των επαγγελματικών μισθώσεων θα δοθούν κίνητρα σε επενδυτές να επενδύσουν σε επαγγελματικά ακίνητα. Στην πράξη όμως  όχι μόνον δεν δημιούργησε επενδύσεις σε επαγγελματικά ακίνητα αλλά αντιθέτως δημιούργησε αντικίνητρα για τους επιχειρηματίες να επενδύσουν στην εργασία τους αφού κανείς σοβαρός επιχειρηματίας δεν πρόκειται να επενδύσει σε  επιχείρηση όταν ξέρει ότι μετά από τρία χρόνια μπορεί να αποβληθεί από το μίσθιο.

Μάλιστα μετά την ισχύ του Ν. 4242/2014 δεν ισχύει και το δικαίωμα του μισθωτή να καταγγείλει την μίσθωση πριν την λήξη του συμβατικού χρόνου με τρίμηνη αποζημίωση. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο επιχειρηματίας που θέλει να μισθώσει ένα ακίνητο για να ξεκινήσει μία επιχείρηση να βρίσκεται σε  τρομερό δίλημμα.  Αν ζητήσει και πετύχει από τον εκμισθωτή μεγάλη διάρκεια μίσθωσης σε περίπτωση που δεν πάει καλά η επιχείρηση και χρειασθεί να κλείσει πριν την λήξη του συμβατικού χρόνου τότε μπορεί να κληθεί να πληρώσει όλα τα ενοίκια μέχρι την λήξη έστω και αν δεν χρησιμοποιεί το μίσθιο κάτι που μπορεί να αποβεί καταστρεπτικό. Αν πάλι καταρτίσει μία μίσθωση λίγων ετών [τριών ] κινδυνεύει εφ όσον πάει καλά η επιχείρηση του να κληθεί μετά από τρία χρόνια να καταβάλει υπέρογκο μίσθωμα η να αποβληθεί από το κατάστημά μου και να καταστραφεί η επιχείρησή του και μάλιστα με δικαίωμα του εκμισθωτή να μισθώσει το κατάστημα για την ίδια ακριβώς χρήση αποσπώντας την πελατεία του επιχειρηματία.

Η μόνη πραγματικά βιώσιμη λύση ώστε να μπορεί ένας επιχειρηματίας να επενδύσει στην επιχείρησή του χωρίς να κινδυνεύει είτε να καταστραφεί οικονομικά είτε να χάσει την επιχείρησή του όταν αυτή εδραιωθεί είναι η προτεινόμενη ελάχιστη διάρκεια των 12 ετών με δικαίωμα καταγγελίας εκ μέρους του μισθωτή.

Θεωρούμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι πρέπει να στηριχθούν την δεδομένη στιγμή για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα σημεία των καιρών και να επιβιώσουν και η στήριξη στο θέμα των μισθώσεων είναι μόνον η πιο πάνω.

 

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΣΘΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

 

1) Ελάχιστη διάρκεια της μίσθωσης 6 έτη με δικαίωμα του εκμισθωτή να ζητήσει την απόδοση του μισθίου μετά την πάροδο του συμβατικού χρόνου και της αρχικής τριετίας για ιδιοκατοίκηση του ιδίου  και τυχόν ενηλίκων τέκνων του  εφ όσον δεν διαθέτουν άλλη κατοικία που να καλύπτει τις στεγαστικές τους ανάγκες.

Η ελάχιστη υποχρεωτική  διάρκεια που ισχύει σήμερα και είναι τριετής είναι απαράδεκτη. Μια οικογένεια που έχει παιδιά που πηγαίνουν σχολείο δεν είναι δυνατόν να καλείται κάθε τρία χρόνια να αλλάζει κατοικία. Τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο έχουν ανάγκη ενός σταθερού περιβάλλοντος στην ίδια περιοχή αφού οι σημερινές ανάγκες ενός παιδιού σε σχολεία, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες και άθληση είναι δεδομένες και δεν μπορεί ένα παιδί να καλείται κάθε τρία χρόνια να αλλάζει όλα τα πιο πάνω. Ακριβώς λόγω αυτών των αναγκών και επειδή όλοι οι γονείς προσπαθούν το καλλίτερο για τα παιδιά τους έχουμε το αποτέλεσμα συνεχών εκβιασμών εκ μέρους των ιδιοκτητών κυρίως σε οικογένειες με παιδιά αφού απαιτούν υπερβολικά ενοίκια με την απειλή της εξώσεως λόγω λήξεως της μίσθωσης εκβιασμοί στους οποίους τελικά υποκύπτουν για να μην βάλουν τα παιδιά τους στην περιπέτεια αλλαγής σχολείου, φροντιστηρίου και αθλητικού σωματείου. Αλλωστε δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας ιδιοκτήτης που εισπράττει κανονικά το μίσθωμά του να έχει το δικαίωμα εκβιασμού του ενοικιαστή του κάθε τρία χρόνια.


2) Αποζημίωση του μισθωτή και δικαίωμα επανεγκατάστασης αν ο εκμισθωτής δεν πραγματοποιήσει την ιδιοκατοίκηση εντός 3 μηνών από την απόδοση του μισθίου

Το ύψος της αποζημίωσης και οι υπόλοιπες προυποθέσεις μπορούν να συζητηθούν με οδηγό και τις διατάξεις του ήδη καταργηθέντος Ν. 1703/87.

Εχουμε πάρα πολλά παραδείγματα από το παρελθόν [όταν ίσχυαν οι περιορισμοί στις εξώσεις]  που πολοί εκμισθωτές με το πρόσχημα της ιδιοκατοίκησης επετύγχαναν την έξωση του ενοικιαστή και εν συνεχεία εκμίσθωναν και πάλι σε τρίτους τα σπίτια τους. Η πρόβλεψη κάποιας αποζημίωσης στις περιπτώσεις αυτές θα λειτουργούσε ανασταλτικά σε τέτοιες μη νόμιμες ενέργειες.


3) Επαναφορά του ανώτατου επιτρεπόμενου μισθώματος όπως ίσχυε στο παρελθόν [Ν 1703/87]  Το ανώτατο επιτρεπόμενο μίσθωμα να υπολογίζεται σε ετήσιο ποσοστό επι της αντικειμενικής αξίας του μισθίου [προτεινόμενο ποσοστό 4% μπορεί όμως να συζητηθεί].

Ο περιορισμός στην ασυδοσία των εκμισθωτών θα μπορούσε να επιτευχθεί με την επαναφορά ενός ανωτάτου επιτρεπόμενου μισθώματος στις μισθώσεις κατοικιών. Δεν αγνοούμε τις αρχές της ελεύθερης αγοράς και του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης αλλά πιστεύουμε ότι το δικαίωμα στην κατοικία και η προστασία της οικογένειας είναι υπέρτατο αγαθό κατοχυρώνεται και επιβάλλεται από το Σύνταγμα και η πολιτεία θα πρέπει να σταθεί αρωγός στα εκατομμύρια πολίτες που έχουν πληγεί βάναυσα από την 10 ετη κρίση και τώρα από την πανδημία του Κορονωιού και φθάνουν σε απόγνωση μη μπορώντας να καλύψουν τα υπερβολικά μισθώματα που ζητούνται πλέον  για τις κατοικίες μισθώματα τα οποία εκτινάχθηκαν ακόμη περισσότερο την τελευταία διετία με την μόδα των βραχυχρόνιων μισθώσεων AIR B.N.B ] ενώ δεν έχουν εκλογικευθεί ούτε και μετά την πανδημία του κορονωιού και την κατακόρυφη  πτώση της οικονομικής δραστηριότητας.

 

ΚΟΙΝΗ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΙΣΘΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

 Δικαίωμα στο Δικαστήριο  που διατάσει την έξωση του ενοικιαστή να χορηγεί την εύλογη προθεσμία που κατά την κρίση του απαιτείται για να αποδώσει ο μισθωτής το μίσθιο.

Σημερα σύμφωνα με το άρθρο 615 του Κ.Πολ.Δ το δικαστήριο δικαιούται να ορίσει προθεσμία για την παράδοση η απόδοση του μισθίου έως τριάντα [30] ημέρες από την δημοσίευση της απόφασης.

Η προθεσμία αυτή είναι δεσμευτική για το Δικαστήριο με αποτέλεσμα ο Δικαστής να μην μπορεί να ορίσει μεγαλύτερη προθεσμία ακόμη και αν κρίνει ότι οι περιστάσεις το επιβάλουν.

Η διάταξη αυτή είναι απαράδεκτη. Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις που ο ενοικιαστής του οποίου έχει λήξει το μισθωτήριό του να μην μπορεί να αποχωρήσει από το μίσθιο για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής του. { π.χ λόγους υγείας, η επειδή πρόκειται να μετακομίσει σε άλλη πόλη μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και δεν μπορεί να νοικιάσει σπίτι για λίγους μήνες,  είτε ακόμη διότι η λήξη της μίσθωσης συμπίπτει με εξετάσεις των παιδιών του και χιλιάδες άλλη λόγοι που επιβάλουν να του χορηγηθεί μία εύλογη προθεσμία για να αποδώσει το μίσθιο. Το ίδιο συμβαίνει και στην επαγγελματική στέγη όπου ο ενοικιαστής χρειάζεται εύλογο χρόνο για να παραδώσει το μίσθιο [ π.χ.  διότι απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα για να εκδοθεί άδεια λειτουργίας για την επιχείρησή του όταν μεταφερθεί, είτε διότι   συνταξιοδοτείται μετά από κάποιους μήνες και δεν μπορεί να κλίσει την επιχείρησή του, είτε διότι έχει ανειλημμένες υποχρεώσεις  προς πελάτες και δεν μπορεί να διακόψει την λειτουργία άμεσα.

Το δικαστήριο πολλές φορές αναγνωρίζει την ανάγκη αυτή για χορήγηση προθεσμίας αλλά δεσμεύεται από τον νόμο.

Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί να μην έχει το δικαίωμα ο Δικαστής κρίνοντας κατά περίπτωση και αμερόληπτα  να χορηγεί την προθεσμία που απαιτείται κατά περίπτωση και να δεσμεύεται με ανώτατο όριο της 30 ημέρες από την δημοσίευση της απόφασης.

Η περιοριστική αυτή διάταξη είναι ανάλγητη και αναχρονιστική προέρχεται από νομοθετήματα που έγιναν προ 50 και άνω ετών με διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και θα πρέπει άμεσα να τροποποιηθεί.

Οι θέσεις μας αυτές είναι οι βασικές θέσεις του ΠΑ.ΣΥ.Π.Ε και θα πρέπει να υλοποιηθούν αν θέλουμε να προστατεύσουμε το μεγάλο κοινωνικό σύνολο των ενοικιαστών τόσο στην μίσθωση κατοικίας όσο και στην επαγγελματική μίσθωση στην δύσκολη αυτή από οικονομικής απόψεως περίοδο που διανύουμε.

Βεβαίως η αναχρονιστική και ξεπερασμένη υφιστάμενη σήμερα νομοθεσία σχετικά με τις μισθώσεις έχει ανάγκη αλλαγής εκ βάθρων και θεωρούμε ότι η πολιτεία τα κόμματα της Βουλής και όλοι οι  εμπλεκόμενοι φορείς θα πρέπει να ξεκινήσουν μία εποικοδομητική και ειλικρινή συζήτηση ώστε να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο σε σχέση με τις μισθώσεις τόσο τις επαγγελματικές όσο και τις μισθώσεις κατοικίας ώστε και να προστατευθούν οι ενοικιαστές οι οποίοι βεβαίως είναι η αδύναμη πλευρά, χωρίς να αδικηθούν και οι εκμισθωτές.

Ο ΠΑ.ΣΥ.Π.Ε παραμένει πάντα ανοικτός σε οποιαδήποτε καλόπιστη συζήτηση

Βεβαίως οι ως άνω θέσεις αποτελούν θέσεις που αποβλέπουν στην μακροχρόνια και μόνιμη λύση των τρομερών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ενοικιαστές.