ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΣΘΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 65 ΑΘΗΝΑ

Τ. 2105231848 2105246982

email: info@pasype.gr

ΠΡΟΣ ΤΗΝ

Γενικη Γραμματεία Δημογραφικής κ Στεγαστικής Πολιτικής

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ           ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΣΘΩΣΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

Είναι γεγονός ότι η πρωτοφανής στεγαστική κρίση που ταλανίζει την χώρα έχει φέρει σε απόγνωση το σύνολο των Ενοικιαστών, ενώ η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται.

Είναι σαφές ότι η ίδια η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει ακόμη και δια στόματος Πρωθυπουργού το μεγάλο πρόβλημα και προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με μέτρα, τα οποία όμως δεν θα αποδώσουν και εν πάση περιπτώσει δεν θα αποδώσουν άμεσα, πλην όμως οι καταστάσεις απαιτούν άμεσες λύσεις.

Για τον λόγο αυτό ήδη έχουμε υποβάλει στο αρμόδιο υπουργείο τις θέσεις του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών για τα άμεσα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν.

Μέχρι σήμερα δεν έχουν λάβει καμία απάντηση μολονότι είχαμε ζητήσει και συνάντηση προκειμένου να εκθέσουμε τις απόψεις μας και να ακούσουμε τις απόψεις της κυβέρνησης πάνω στις θέσεις μας.

Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα αποφασίσει να δει σοβαρά το πρόβλημα των ενοικίων.

1] Επαναφορά του ανώτατου επιτρεπόμενου μισθώματος όπως ίσχυε στο παρελθόν [Ν 1703/87]. Το ανώτατο επιτρεπόμενο μίσθωμα να υπολογίζεται σε ετήσιο ποσοστό επι της αντικειμενικής αξίας του μισθίου και ενδεχομένως κάποιων άλλων συντελεστών [ενεργειακή απόδοση κλ.π]

Οι λεπτομέρειες μπορούν να συζητηθούν αρκεί να υπάρξει πρόθεση της πολιτείας να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο περιορισμός στην ασυδοσία των εκμισθωτών και στην τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η πλειοψηφία των ενοικιαστών, την οποία αναγνωρίζει και η κυβέρνηση και πρόσφατα ο κ. Πρωθυπουργός, θα μπορούσε να επιτευχθεί με την επιβολή-επαναφορά ενός ανώτατου επιτρεπόμενου μισθώματος στις μισθώσεις κατοικιών έστω και προσωρινά μέχρι να αποδώσουν άλλα μακροπρόθεσμα μέτρα  που πρέπει να ληφθούν, προκειμένου να επέλθει κάποια ισορροπία στην προσφορά και ζήτηση κατοικίας. Δεν αγνοούμε τις αρχές της ελεύθερης αγοράς και του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά πιστεύουμε ότι το δικαίωμα στην κατοικία και η προστασία της οικογένειας είναι υπέρτατο αγαθό, το οποίο κατοχυρώνεται και επιβάλλεται από το Σύνταγμα και για αυτό, η πολιτεία θα πρέπει να σταθεί αρωγός στους εκατομμύρια πολίτες που έχουν πληγεί βάναυσα από την 10 ετη κρίση και εν συνεχεία από την πανδημία του Κορονωιού, καταστάσεις οι οποίες τους έχουν οδηγήσει σε απόγνωση μη μπορώντας να καλύψουν τα υπερβολικά μισθώματα που ζητούνται πλέον για τις κατοικίες.

Αλλωστε είναι γεγονός ότι σήμερα δεν λειτουργεί ο νόμος προσφοράς και ζήτησης στην μίσθωση κατοικίας και κάποια προσωρινή έστω διάταξη για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων δεν βλάπτει κανέναν πέραν της ασυδοσιας των ιδιοκτητών.

 

2] Ελάχιστη διάρκεια της μίσθωσης 6 έτη με δικαίωμα του εκμισθωτή να ζητήσει την απόδοση του μισθίου μετά την πάροδο του συμβατικού χρόνου και της αρχικής τριετίας για ιδιοκατοίκηση του ιδίου και τυχόν ενηλίκων τέκνων του  εφόσον δεν διαθέτουν άλλη κατοικία που να καλύπτει τις στεγαστικές τους ανάγκες.

Η ελάχιστη υποχρεωτική  διάρκεια που ισχύει σήμερα και είναι τριετής είναι απαράδεκτη. Μια οικογένεια που έχει παιδιά που πηγαίνουν σχολείο δεν είναι δυνατόν να καλείται κάθε τρία χρόνια να αλλάζει κατοικία. Τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο έχουν ανάγκη ενός σταθερού περιβάλλοντος στην ίδια περιοχή αφού οι σημερινές ανάγκες ενός παιδιού σε σχολεία, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες και άθληση είναι δεδομένες και δεν μπορεί ένα παιδί να καλείται κάθε τρία χρόνια να αλλάζει όλα τα πιο πάνω. Ακριβώς λόγω αυτών των αναγκών και επειδή όλοι οι γονείς προσπαθούν το καλύτερο για τα παιδιά τους, έχουμε το αποτέλεσμα συνεχών εκβιασμών εκ μέρους των ιδιοκτητών κυρίως σε οικογένειες με παιδιά αφού απαιτούν υπερβολικά ενοίκια με την απειλή της εξώσεως λόγω λήξεως της μίσθωσης, εκβιασμοί στους οποίους τελικά υποκύπτουν για να μην βάλουν τα παιδιά τους στην περιπέτεια αλλαγής σχολείου, φροντιστηρίου και αθλητικού σωματείου. Άλλωστε δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας ιδιοκτήτης που εισπράττει κανονικά το μίσθωμά του να έχει το δικαίωμα εκβιασμού του ενοικιαστή του κάθε τρία χρόνια.

Η αύξηση της ελάχιστης διάρκειας στα 6 έτη με τις σημερινές συνθήκες των εξωπραγματικών αυξήσεων των μισθωμάτων που αποτελεί πλέον κοινωνικό πρόβλημα και απασχολεί την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Ενοικιαστών είναι απολύτως απαραίτητη ώστε να περιορίσει κατά το δυνατόν τις αγωγές εξώσεως λόγω λήξεως της μίσθωσης, οι οποίες την δεδομένη στιγμή αποτελούν το πλέον αποτελεσματικό μέσο πίεσης τους μισθωτή εκ μέρους του εκμισθωτή για αύξηση του μισθώματος.

Η διάταξη αυτή θα πρέπει να θωρακισθεί με το δικαίωμα του μισθωτή για αποζημίωση και δικαίωμα επανεγκατάστασης, αν ο εκμισθωτής δεν πραγματοποιήσει την ιδιοκατοίκηση εντός 3 μηνών από την απόδοση του μισθίου.

Το ύψος της αποζημίωσης και οι υπόλοιπες προυποθέσεις μπορούν να συζητηθούν με οδηγό και τις διατάξεις του ήδη καταργηθέντος Ν. 1703/87 .

Εχουμε πάρα πολλά παραδείγματα από το παρελθόν [όταν ίσχυαν οι περιορισμοί στις εξώσεις]  που πολλοί εκμισθωτές με το πρόσχημα της ιδιοκατοίκησης επετύγχαναν την έξωση του ενοικιαστή και εν συνεχεία εκμίσθωναν και πάλι σε τρίτους τα σπίτια τους. Η πρόβλεψη κάποιας αποζημίωσης στις περιπτώσεις αυτές θα λειτουργούσε ανασταλτικά σε τέτοιες μη νόμιμες ενέργειες.

 

3] Δυνατότητα παράτασης προθεσμίας απόδοσης του μισθίου σε περίπτωση εξωστικής αγωγής.

Να χορηγηθεί το δικαίωμα στο Δικαστήριο που διατάσσει την έξωση του ενοικιαστή να χορηγεί την εύλογη προθεσμία που κατά την κρίση του απαιτείται για να αποδώσει ο μισθωτής το μίσθιο.

Σήμερα ο δικαστής περιορίζεται σημαντικά από τον νόμο στην προθεσμία που χορηγεί. Η δέσμευση αυτή του δικαστή είναι ιδιαίτερα προβληματική και πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιεική ακόμη και ολέθρια αποτελέσματα για τον ενοικιαστή.

Υπάρχουν περιπτώσεις που ενώ έχει λήξει η μίσθωση και έχει ασκηθεί αγωγή απόδοσης μισθίου κατά του ενοικιαστή εκείνος αδυνατεί να το παραδώσει άμεσα για λόγους που δεν εξαρτώνται από τον ίδιο. Κλασικό παράδειγμα είναι η αγορά εκ μέρους του ενοικιαστή κατοικίας στην οποία θα μετακομίσει, η οποία όμως είτε χρειάζεται κάποιους μήνες για να αποπερατωθεί, είτε χρειάζεται κάποιους μήνες για να ελευθερωθεί από τον προηγούμενο μισθωτή. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να απαιτηθούν 5-6 ή και περισσότεροι μήνες μέχρι να μπορέσει ο μισθωτής να εγκατασταθεί στην νέα του κατοικία. Το δικαστήριο αναγνωρίζει την ανάγκη χορηγήσεως εύλογης προθεσμίας αλλά δεσμεύεται από τον νόμο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να χορηγηθεί η απαιτούμενη προθεσμία και ο μισθωτής να είναι υποχρεωμένος να μετακομίσει για 5-6 μήνες σε άλλη κατοικία μέχρι να εγκατασταθεί στην δική του κάτι που είναι πρακτικά αδύνατον αφού κανείς ιδιοκτήτης δεν θα του νοικιάσει κατοικία για τόσο μικρό διάστημα ενώ αν τελικά νοικιάσει κατοικία θα δεσμευθεί τουλάχιστον για 3 έτη σύμφωνα με το άρθρο  2 του Ν. 1703/87, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 παρ. 5 του Ν. 2235/94 και φυσικά ο ενοικιαστής βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Υπάρχουν επίσης μεγάλα προβλήματα με ενοικιαστές οι οποίοι είναι σοβαρά ασθενείς ή πρόκειται να εγχειριστούν για σοβαρές ασθένειες ή έχουν ήδη εγχειριστεί ή υποβάλλονται σε σοβαρές θεραπείες που καθιστούν αδύνατη την άμεση μετακόμιση και απαιτείται η χορήγηση εύλογης προθεσμίας προκειμένου να καταστεί δυνατή η μετακόμισή τους. Και πάλι το Δικαστήριο ενώ αναγνωρίζει το πρόβλημα δεσμεύεται από τον νόμο στην χορήγηση της προθεσμίας.

Υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών που βρίσκονται στον τελευταίο μήνα της κύησης ή έχουν σοβαρές επιπλοκές στην κύησή τους και κρίνεται απαραίτητο να παραμείνουν κλινήρεις ή μόλις έχουν γεννήσει και χρειάζονται εύλογο χρονικό διάστημα για να μπορέσουν να επιμεληθούν της μετακόμισης και πάλι το δικαστήριο αδυνατεί να χορηγήσει μία εύλογη προθεσμία.

Τέλος, υπάρχουν οικογένειες με παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες εξετάσεις και χρειάζονται 2-3 μήνες μέχρι να ολοκληρώσουν τις εξετάσεις τους και φυσικά μία μετακόμιση ένα η δύο μήνες πριν τις εξετάσεις μπορεί να είναι ολέθρια για την επίδοσή τους. Και πάλι το δικαστήριο αδυνατεί να χορηγήσει μία εύλογη προθεσμία παρά το γεγονός ότι αντιλαμβάνεται το πρόβλημα.

Είναι επίσης γνωστό το τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα τα τελευταία έτη και το πόσο δύσκολο είναι για έναν ενοικιαστή να βρει κατοικία με μίσθωμα στο οποίο θα  μπορεί  να ανταπεξέλθει και επομένως και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει ο ενοικιαστής να έχει ένα εύλογο χρονικό διάστημα να αναζητήσει κατοικία για μίσθωση όταν αποβάλλεται από την προηγούμενη κατοικία του λόγο λήξεως της μίσθωσης. Είναι γεγονός ότι μέχρι να λήξει ο συμβατικός  χρόνος σε μία μίσθωση ο μισθωτής δεν δικαιούται να αποχωρήσει από το μίσθιο και αν το πράξει μπορεί να κληθεί να καταβάλει τα μισθώματα μέχρι την λήξη. Είναι επίσης γεγονός ότι κατά την λήξη της μίσθωσης υποχρεούται να αποδώσει το μίσθιο στον εκμισθωτή άλλως υποχρεούται πέραν της καταβολής αποζημίωσης χρήσης και σε οποιαδήποτε περαιτέρω ζημία αποδείξει ο εκμισθωτής σύμφωνα με το άρθρο 601 ΑΚ. Εν ολίγοις ο μισθωτής καλείται εντός ολίγων ημερών (1-2 ημερών) να παραδώσει την παλαιά κατοικία και να βρει να μισθώσει νέα, κάτι που εν τοις πράγμασι είναι αδύνατον και επομένως και σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται μία εύλογη προθεσμία.

Ολοι έχουμε γίνει μάρτυρες μίας πρωτοφανούς στεγαστικής κρίσης που ταλανίζει την χώρα και μίας μεγάλης έλλειψης προσφοράς κατοικιών προς μίσθωση, την οποία η ίδια η πολιτεία  αναγνωρίζει και προσπαθεί να αντιμετωπίσει με διάφορα μέτρα τα οποία φυσικά δεν αποδίδουν ενώ η κρίση συνεχώς επιδεινώνεται.

Το να δοθεί στο δικαστήριο η δυνατότητα εξετάζοντας την κάθε περίπτωση ξεχωριστά να χορηγεί στον μισθωτή όταν την έχει πραγματική ανάγκη εύλογη προθεσμία χωρίς να περιορίζεται, όπως συμβαίνει σήμερα, θα είναι μία ελάχιστη ανακούφιση προς τον σύνολο των Ελλήνων Ενοικιαστών που δοκιμάζονται σκληρά τα τελευταία χρόνια και τους την οφείλει η πολιτεία και τα κόμματα.

Ασφαλώς μία τέτοια διάταξη δεν θα βλάψει σε τίποτα τους ιδιοκτήτες αφού η προθεσμία θα δίδεται κατά την κρίση του δικαστηρίου αν και εφόσον απαιτείται και αντιθέτως θα λύσει ένα τεράστιο πρόβλημα και θα δώσει την δυνατότητα στο ίδιο το δικαστήριο να προβλέπει και να αποτρέπει ανεπιεικείς και πολλές φορές οδυνηρές καταστάσεις σε βάρος των ενοικιαστών κρίνοντας πάντα με δικαιοσύνη και κατά συνείδηση.

Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει αντίλογος σε ένα τόσο εύλογο αίτημα που δεν είναι τίποτε περισσότερο από την δυνατότητα του δικαστηρίου να αποδίδει δικαιοσύνη και να ανακουφίζει τους αδυνάτους όταν απαιτείται.

 

4] Αμεση καταγραφή όλων των κλειστών διαμερισμάτων κατά περιοχές.

Προκειμένου να υπάρξει καθαρή εικόνα για το πόσα σπίτια είναι κλειστά και σε ποιες περιοχές, ώστε να υπάρχουν ασφαλή κριτήρια αν τα κίνητρα που δίνονται για να ανοίξουν τα κλειστά σπίτια υπάρχει περίπτωση να αποδώσουν, δεδομένου ότι ο μεγάλος αριθμός κλειστών σπιτιών βρίσκονται σε περιοχές που δεν αντιμετωπίζουν στεγαστικό πρόβλημα.

 

5] Επέκταση των περιορισμών  των βραχυχρονίων μισθώσεων και σε άλλες περιοχές που αντιμετωπίζουν στεγαστικό πρόβλημα. Περιορισμός των εξώσεων  ενοικιαστών που έχουν μακροχρόνια μίσθωση, η οποία λήγει προκειμένου το ακίνητο να χρησιμοποιηθεί για βραχυχρόνια μίσθωση με την έννοια ότι αν το μίσθιο χρησιμοποιείται για μακροχρόνια μίσθωση και εξωθεί ο ενοικιαστής να μην μπορεί να εκμισθωθεί για βραχυχρόνια μίσθωση τουλάχιστον για δύο έτη.

Ένα τέτοιο μέτρο θα απέτρεπε πολλούς εκμισθωτές να αποβάλλουν τον ενοικιαστή τους για να μισθώσουν το ακίνητο σε βραχυχρόνια μίσθωση κάτι που γίνεται κατά κόρον σήμερα, αφού θα στερείτο των εισοδημάτων τους τουλάχιστον για δύο έτη.

 

6] Φορολόγηση όλων των κλειστών κατοικιών που ανήκουν είτε σε ιδιώτες, είτε σε εταιρείες εκμετάλλευσης ακινήτων, πιστωτικά ιδρύματα και σε οποιονδήποτε φορέα εν γένει εφ όσον αποδεδειγμένα μπορούν να μισθωθούν και οι ιδιοκτήτες τους δεν τα βγάζουν στην αγορά για δικούς τους λόγους.

Είναι τουλάχιστον αντικοινωνικό και καταχρηστικό να υπάρχουν σήμερα ιδιοκτήτες ακινήτων, οι οποίοι για δικούς τους λόγους αρνούνται να προσφέρουν τα ακίνητα που διαθέτουν και να τα κρατούν κλειστά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και εν γένει της οικονομίας με αποτέλεσμα η στάση τους αυτή να επιτείνει το τεράστιο στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίσει η χώρα. Όταν φορολείται ακόμη και η ιδιοκατοίκηση δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί δεν μπορεί να φορολογηθεί ένα διαμέρισμα που δεν μισθώνεται εκ πεποιθήσεως του ιδιοκτήτη.

 

Οι θέσεις αυτές αφορούν την άμεση αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος μέχρι να αποδώσουν τα οποιαδήποτε άλλα μακροπρόθεσμα μέτρα τα οποία έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση ή θα εξαγγείλει στο μέλλον και τα οποία ακόμη και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις  θα χρειασθούν αρκετά έτη για να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα και τα οποία φυσικά είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε.

 

ΓΙΑ ΤΟΝ  ΠΑ.ΣΥ.Π.Ε

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

To Top